Polski rynek sztuki w 2012

Liderzy rynku sztuki: Na świecie w rankingach triumfuje Edvard Munch, a w Polsce Stanisław Wyspiański. W 2012 r. rekord wszech czasów pobił „Krzyk" Edvarda Muncha. Został sprzedany na aukcji Sotheby's w Nowym Jorku za 119,9 mln dolarów. Poprzedni rekord należał do obrazu Pabla Picassa „Nude, Green, Leaves and Bust" („Akt, zielone liście i popiersie"). W 2010 r. kupiono go za 106,5 mln dolarów.

Portret Leona Sternbacha

Portret Leontyny Sternbachowej

Portret Helenki Sternbachówny

Portret panny Sternbachówny Stanisława Wyspiańskiego

z http://www.agraart.pl/nowe/add/sternbach/leon_sternbach.htm


Leon Sternbach (2 VII 1864 w Drohobyczu - 20 II 1940 w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen), filolog klasyczny, wybitny specjalista od obszaru dawnej kultury bizantyjskiej.

Pochodził z zamożnej wielodzietnej rodziny żydowskiej, był synem urzędnika bankowego, hebraisty Józefa i Antoinette z Goldhammerów.
Staranne wykształcenie odebrał na Uniwersytetach w Dreźnie, Lipsku i Wiedniu, gdzie się doktoryzował w 1885, a habilitował na Uniwersytecie Lwowskim w 1889, po czym w stopniu docenta został zaangażowany w III Katedrze Filologii Klasycznej na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Z Krakowem i tą uczelnią pozostał związany przez całe życie. Mianowany profesorem nadzwyczajnym w 1892, objął kierownictwo III Katedry Filologii Klasycznej.

W 1897 został profesorem zwyczajnym i poślubił Leontynę z Epsteinów (zmarłą w Krakowie 17 IV 1946). Z tego małżeństwa przyszła na świat w Krakowie córka Helena (1898), zamężna Odrzywolska.
Profesor Sternbach w roku akademickim 1904/1905 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego, w 1918 odebrał doktorat honoris causa, w 1935 przeszedł na emeryturę, otrzymując tytuł profesora honorowego.

Bibliotece Jagiellońskiej podarował swój bogaty księgozbiór wraz z szafami bibliotecznymi, fotografiami i notatkami naukowymi. Uczony należał do wielu prestiżowych towarzystw naukowych. W 1894 został powołany na członka korespondenta , a w 1902 na członka czynnego Akademii Umiejętności w Krakowie (późniejszej Polskiej Akademii Umiejętności), gdzie od 1933 był dyrektorem Wydziału I, od 1927 przewodniczył Komisji Filologicznej, należał też do Komisji Orientalistycznej. Był ponadto członkiem Towarzystwa Naukowego we Lwowie, Akademii Umiejętności w Pradze, Austriackiego Instytutu Archeologicznego, Society for the Promotion of Hellenic Studien w Londynie. W 1903 odmówił przyjęcia katedry bizantynistyki na Uniwersytecie Wiedeńskim, nie zgodził się także na stałą współpracę z Biblioteką Watykańską, w której prowadził badania archiwalne w okresie międzywojennym, będąc przyjmowanym na prywatnych audiencjach przez papieża Piusa XI oraz króla Włoch, Wiktora Emanuela. Był odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta oraz Złotym Krzyżem Zasługi. Uchodził za jednego z najwybitniejszych bizantynistów na świecie obok Karla Krumbachera. W środowisku naukowym cieszył się wielkim szacunkiem i niezachwianym autorytetem, wiele generacji jego uczniów darzyło go wdzięcznością i przywiązaniem. W badaniach naukowych zajmował się m.in. literatura nomologiczną, patrologią, paremiologią i językiem greckim. Przygotował krytyczne wydania wielu dzieł, m.in. Michała Psellosa, Meandra i Ezopa. Badał także genezę przysłów polskich. W listopadzie 1939, profesor Sternbach, wówczas już 75-letni, wraz z gronem uczonych krakowskich został aresztowany w ramach Sonderaktion Krakau,; początkowo więziony na Montelupich w Krakowie, potem we Wrocławiu, wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, został tam zamordowany.

When the Germans invaded, the younger professors from the Jagiellonian University entered military service. Leon who was retired, volunteered to teach and was taken when the Nazis rounded up all the professors in the early stages of the occupation. He was taken to Oranienburg concentration camp and later to Sachsenhausen where he died in 1940.